به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهجالبلاغهپژوه، در سومین بخش درسگفتارهای علوی میگوید: ما از صبح که کار روزانه را آغاز میکنیم تا شب که در بستر آرامش قرار میگیریم، با افراد مختلف و با گرایشهای متفاوتی روبهرو هستیم و از هر کدام جملات زیادی را میشنویم و رفتارهای گوناگونی را میبینیم. اگر قرار باشد به همه شک داشته باشیم و کار و گفتار آنها را بد تفسیر کنیم، به کسی آسیب نمیزنیم جز به خودمان.
کسی که به دیگری سوءظن دارد، بیش از آنکه به دیگری آسیبی بزند، به روح و روان و زندگی خود و اطرافیان خود آسیب میزند، زیرا خدای مهربان و حکیم فرمود که در گفتار و رفتار دیگران تجسس نکنید و سوءظن و بدگمانی نداشته باشید، چراکه بسیاری از سوءظنها گناه و خطاست.
راهنمای بزرگ بشریت، علی(ع)، در این باره جمله جالبی دارند که آن را در حکمت 36 نهجالبلاغه برای ما نقل کرده و ما را این طور راهنمایی کرده است: «لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً، وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا»، هر سخنی که از کسی شنیدید، مبادا حمل بر بد کنید؛ تا راهی برای نیکانگاری سخن دیگران هست و تا جایی که میتوان حمل بر خوبی کرد، به گفته آنان بداندیش نباشید، همان طور که به رفتار آنان نباید بداندیش باشیم.
انتهای پیام